De o-zo-zware laatste loodjes in Australië

Dit is wellicht mijn laatste blog dat ik schrijf voor ik terug naar huis kom. Ik was door mijn laatste blog aan het lezen om te zien waar ik was gebleven. De eerste zin is dat het veel te lang geleden is, en de laatste zin is dat de volgende blog niet twee maanden later komt. Dat is duidelijk niet helemaal gelukt. Maar goed, over een goede twee maanden sta ik weer op Nederlandse bodem na anderhalf jaar op reis te zijn geweest. Net voor kerst heb ik mijn ticket naar huis geboekt voor eind Mei, precies op tijd voor ons familie weekend weg naar de Belgische kust.

Sinds mijn vorige blog, ben ik terug verhuisd van Condobolin naar Canberra. Zoals ik al eerder schreef, is er in de laatste twee maanden op mijn boerderij leven in Condobolin niet veel veranderd. Mijn weken waren over het algemeen vrij hetzelfde, op een paar evenementen in het weekend na. Ik moet wel zeggen dat de tempratuur nog flink is opgelopen, met een hoogtepunt van 43 graden als ik me het goed herinner. Gelukkig lag er dan wel een zwembad op de boerderij om in af te koelen.
Toch nog een opmerkelijke gebeurtenis op de boerderij is dat ik voor het eerst (en ook tijdelijk het laatst) weer vlees heb gegeten. Ik kon immers niet Australië verlaten zonder steak geproefd te hebben. Zeker niet als de boerderij Angus koeien fokt, en een verse koe voor eigen gebruik geslacht heeft. Nu zeg ik tijdelijk laatst, aangezien (hoe goed het ook smaakte) ik er vervolgens wel ziek van werd. Omdat ik niet meer gewend ben aan vlees.
Ik had tevens ook een goede afsluiting van het gezin, waar ze de week voor kerst dit al vierde met één kant van de familie. Voor een weekend heb ik met de gehele familie, vervroegde kerst en verjaardagen gevierd. Een ding wat deze familie me geleerd heeft, waar ik ook best trots op ben, is dat ik nu kan waterskiën.

Nu voor ik terug naar Canberra vertrok, stond er eerst een detour op de planning via Melbourne. Allereerst stond kerst inmiddels om de deur, en die heb ik besteed met niemand minder dan Maartje Moonen in Yea. Maartje was in Adelaide voor 3 maanden als onderdeel van school en vertrok na Oud en Nieuw naar Nederland. Dus hebben we samen kerst doorgebracht, en zelfs samen een dessert gemaakt. Nu klinkt dat niet heel indrukwekkend, maar voor Maartje en mij is dat toch een hele prestatie.

Na kerst is Maartje met haar vriendinnen terug richting Adelaide vertrokken en heb ik mijn weg gemaakt naar Melbourne. Hier heb ik mijn volgende bezoek welkom geknuffeld, Jack kwam voor een weekje vanuit Auckland naar Melbourne. Jack is een van de jongens waar ik India & Sri Lanka heb rondgereisd.
Samen met hem heb ik Nieuwjaar doorgebracht en Melbourne verkent de dagen eromheen. In Melbourne naast feest vieren, hebben we ook nog de botanical gardens, de markt, een museum, verschillende stranden en de ‘Shrine of Remembrance’ bezocht. Maar om volkomen eerlijk met je te zijn, hebben we voornamelijk gegeten. Er zijn toch zoveel goede eetplekken in Melbourne, dat je gewoon blijft eten.

Nu was het bijna tijd om terug naar Canberra te reizen en tijdelijk op hetzelfde kindje te passen waar ik Australië mee ben begonnen. Toch nog een laatste tripje daarvoor in kunnen persen. Aangezien ikzelf en mijn auto beide al in Melbourne waren, kon ik net zo goed de ‘Great Ocean Road’ in mijn planning passen. Deze route starten net uit Melbourne en was goed te doen in een paar dagen tijd. Ik ben naar het verste punt gereden van de route en vandaar terug in de richting van Melbourne gereden.
Het eerste stuk tot aan de 12 apostelen was veel klifachtige omgeving met strakblauw water en lucht, wat mijn voorkeur had. Bij de 12 apostelen aangekomen zijn, telde ik er 7, met moeite 8. Nu kwam ik er later achter dat er een paar gesnuffeld waren over de jaren. Dat nam niet weg dat het mooi was om te zien. Niet speciaal mooier dan de rest van die dag, maar zeker wel drukker. Ik had een overnachting geboekt in het enige hostel in het dorp. Nu bleek dat het hele dorp uit letterlijk 1 straat te bestaan, was dit minder verrassend. De volgende morgen ben ik doorgereden naar het strand achtige stuk van de route. Allereerst naar een waterval gelopen door een rustig, doodstil bos. De actieve wandeling kwam goed uit, want de rest van de route heb ik aan een stuk doorgereden terwijl ik over de stranden uitkeek. Het deed me erg denken aan de kust van Nieuw-Zeeland. Zo ben ik uit de mooie omgeving gereden, door de spits van de ring in Melbourne, naar een dorpje Wangaratta. Hier heb ik overnacht op weg naar Canberra toe.

De volgende dag had ik nog een aantal uur te gaan voordat ik terug in Canberra was. Niemand was thuis toen ik er aankwam, dus kon ik mezelf makkelijk installeren in alle rust. De dag erop was de start van mijn week dat ik op het kindje paste, totdat de volgende au pair aan zou komen en het zou overnemen.
Nu had ik sinds ik terug was goed contact met een vriendin die ik al kende en ook had ik een nieuwe vriendin gemaakt. Daarom had ik besloten om hier in Canberra te blijven en werk te zoeken. Nu bleek werk zoeken een stuk moeilijker dan ik had verwacht. Enige voordeel aan nog geen werk hebben, is dat ik wat dingen zoals het ‘War Memorial’ en het museum kon bezoeken. Na het veranderen van mijn ambitie en eindeloos te solliciteren, had ik eindelijk na een maand werk gevonden. Alleen om drie weken later ontslag te nemen... De Serviërs die het runnen waren niet de aardigste mensen, en ik wou zo niet mijn laatste twee maanden besteden, ongelukkig werkend. Daarom heb ik meteen daarna een tripje geboekt naar Tasmanië, met het weer nog niet te koud en regenachtig.

Na ’s ochtend vroeg eerst het niet-te-missen luchtballon spektakel in Canberra te zien (die uiteindelijk niet de lucht in mochten), ben ik in de avond vertrokken in de richting van Sydney om vanaf daar op mijn vlucht te stappen naar Hobart. Nu was ik best moe van de reis, maar had een volle dag in Hobart voordat ik op een 5 daagse tour ging. Deze dag heb ik half besteed slapend, en de andere helft met het idee om toch nog iets te zien terwijl ik er was. Zo ben ik dus rond gaan lopen in de stad, naar de haven en het museum. De volgende morgen werd ik alweer vroeg opgepikt met de bus voor de start van de tour. Die komende 5 dagen zijn we in een loop van de oostkust naar de westkust via het noorden terug naar de oostkust gereisd. Naast veel in de bus te zitten op weg naar plekken toe, was het ook een erg actieve tour met veel wandelen. Of het eindpunt van de wandeling was een waterval, een strand of de top van een berg met prachtig uitzicht. Het maakte niet uit in welk stuk van Tasmanië je was, het was allemaal mooi. Zelfs als de tour guide zei dat we in een saai dorpje gingen stoppen, had het nog steeds mooie oude gebouwen en karakter. Een van de stops was bij een opvang centrum voor gewonde dieren, en hier heb ik kennis mogen maken met het bijzonder lelijke dier, ‘the tasmanian devil’. Praktisch een enorme rat met super scherpe tanden. Nu had ik super veel geluk met het weer, waar het normaal best veel regent in Tasmanië, hadden we een minimale hoeveelheid regen en veel zon. Kon niet voor meer wensen op deze trip.

Intussen ben ik sinds 2 dagen terug in Canberra, en heb me voorgenomen om de boel in te pakken en rond te gaan reizen met de auto naar de zon toe. Ondanks dat ik erg op me gemak ben in Canberra, is het niet de meest uitdagende plek. We zullen zien hoe dat afloopt. De enige belofte die ik hier nu maak, is dat ik mijn best ga doen om de volgende keer sneller te schrijven, maar het is maar de vraag hoelang dat gaat duren.

Liefs!