Vietnam - Filipijnen
Blijf op de hoogte en volg Susanne
23 Februari 2018 | Filipijnen, Dumaguete City
Er is weer even wat tijd overheen gegaan sinds mijn laatste blog, maar ik geef mezelf tegelijkertijd stiekem ook een schouderklopje dat ik het nog braaf volhoudt. Niet dat het een straf voor me is overigens, begrijp me niet verkeerd.
Anyways, we waren geëindigd in Hanoi waar ik net was aangekomen na mijn 4-daagse scooter avontuur. Het waren wat stressvolle dagen voor me aangezien ik wat fout had gedaan met de foto’s van de Ha Giang scooter tour op mijn (al wat ouder wordende) telefoon. En ik de anderhalve dag voor mijn cruise heb besteed om ze terug te krijgen, tevergeefs. Ik heb ook niet echt veel leuks gedaan in die tijd in de stad, behalve geld uit het pinautomaat proberen te halen voor een nieuwe telefoon (nog steeds geen credit card). Dat verliep ook niet geheel soepel. De cruise naar Halong Bay was dan ook een aangename afleiding. In de bus ontmoette ik mijn mede reizigers, in totaal een groep van 18 mensen. Al snel kon ik het goed vinden met de enige andere solo reiziger en tevens mijn kamergenoot en een koppel. De eerste dag begon op de boot met een lunch voor we naar een afgelegen strand gingen. Dat klinkt erg goed en dat was het ook, alleen geen temperatuur om in het water te zwemmen aangezien het winter is in het noorden van Vietnam. Vervolgens hebben we een parel boerderij bezocht en een kayak tocht door een drijvend dorp gemaakt met een mooie zonsondergang op de achtergrond. Terug op de boot een douche kunnen pakken voor het avondeten. Ik was wel zo uitgeteld dat ik rond 9 uur al in bed lag, helemaal wetende dat het ontbijt de volgende ochtend om 7 uur begon. Optioneel gezien kon je ook nog de zonsopgang vanuit je cabine bekijken maar dan moest je nog een uurtje eerder opstaan, dus dat heb ik maar even gelaten. Wel erg vredig wakker worden met dat uitzicht! Na ontbijt stond er een grot op het programma en loempia’s maken die we tijdens de lunch ook opaten voor de bus terug naar Hanoi vertrok. In de bus hadden ik en de andere drie van de cruise ook al afgesproken om samen iets te gaan eten die avond. Voor ik ze weer ontmoette met het eten is het me gelukt om een lading geld te pinnen en mijn nieuwe iPhone aan te schaffen. Ook hebben we nog kaartjes kunnen bemachtigen voor ‘the water puppet show’ die snel uitverkocht raken. Dus na een lokale ei-koffie en pizza was het tijd voor de show. Erg fascinerend om te zien en te horen, geen moment verveeld. Mijn laatste dagje in Hanoi kon ik goed besteden aan het omzetten van mijn telefoons en een postpakket opsturen.
In de avond in een volgestampt busje naar de grote bus gebracht en rond 5 uur s ochtends stond ik dan in Phong Nha bij mijn homestay. Gelukkig kon ik een bed krijgen zo vroeg om nog wat langer te slapen. Diezelfde dag ben ik met een tour naar twee grotten geweest. Een traditionele grot en de tweede grot was iets aparter, de dark Cave. Om in deze grot te komen moest je via een zipline naar beneden roetsjen, waarna je met een zaklamp op je hoofd de weg moest vinden in het donker om in een modderbad aan te komen. Om vervolgens met een kayak terug naar het vaste land te peddelen, een zeer avontuurlijke dag. De tweede dag had ik als tip van de tourguide gekregen om naar de 'duckstop' te gaan. Ik had van tevoren niet gedacht dat eenden zo vermakelijk konden zijn, door middel van voer allerlei trucjes met ze doen. Hier heb ik ook Vietnamese pannenkoeken geprobeerd, een soort hartige pannenkoek.
Van Phong Nha ben ik doorgereisd naar Hoi An, het lampionnen paradijs. Hier was het koppel van het cruise ook, waarmee ik die dag besteed heb aan het strand. Terwijl ik op ze wachten heb ik ook nog de groente tuin gezien. In alle chaos in Vietnam, een tuin met strakke rijen gevuld met groentes en kruiden. In de avond kwam het laatste lid van ons clubje ook aan in Hoi An en hebben we gegeten, over de avond markt gelopen en in een bootje gevaren. De dag erop heb ik de andere markten kunnen bezoeken die Hoi An te bieden heeft. En ook weer over de avond markt, aangezien het zo een lieve en schattige plek is om doorheen te lopen. Toch om mijn oh zo ruige image te behouden ben ik de derde dag op een scooter door het land gaan crossen naar de My Son ruïnes. In de avond een laatste wandeling door het stadje voor ik de volgende morgen op scooter van Hoi An naar Hue vertrok.
Ongeveer 140 kilometer met een aantal stops tussendoor. Eerste stop was meteen de meest interessante namelijk 'the marble mountain'. Een verzameling godsdienstige gebouwen en grotten bij elkaar in boeddhistische style op een berg. Daarna ben ik via de kust van Da Nang omhoog gereden naar een gigantische vrouwelijke boeddha, die daar stond zoals het standbeeld van Jezus in Rio de Janeiro. Vandaar kwam ik aan bij het race stuk van de route met uitzicht op de zee. Nog een laatste stop voor Hue, een waterval waar in deze tijd van het jaar bijna niemand te vinden is. Terugkerend naar de hoofdweg loop de rivier ook nog heel vredig langs het pad. Het laatste stukje van de tour vloog voorbij aangezien het alleen maar snelweg was waar ik op reed en kwam rond een uur of 4 aan in Hue.
Ingecheckt bij mijn hostel kon ik mooi de stad al een beetje verkennen op zoek naar een eettentje. Dit was overigens wel iets moeilijker de aankomende dagen omdat TET (chinees nieuwjaar) bijna zover was. Wat betekende dat de Vietnamezen vanaf vandaag vrij waren. Uiteindelijk geëindigd in een super toeristisch restaurant maar wel met een lekkere vegetarische noodle soep. De eerste dag in de stad de hoogtepunten punten bezocht; de citadel, het koninklijk paleis en uiteraard de markt. Er zou iets mis zijn als er 'n plek in Vietnam zou zijn waar de markt geen groot onderdeel van het stadsleven zou zijn. En door TET zijn de markten afgeladen met locals die de benodigdheden inslaan voor het grote familiefeest de volgende avond. Een beetje de inkopen die wij zouden doen voor kerst; eten, cadeaus en een kerstboom. Echter de Vietnamese kerstboom is een gele bloemenplant. De dag erop was het chinees oudjaarsdag en waren de straten een beetje eng uitgestorven. Wel fijn om rond te fietsen in de stad en in het park te lezen zonder gestoord te worden, en laat dat nou net zijn wat ik gedaan heb. Dat markeerde ook het einde van Hue voor mij, aangezien ik de volgende ochtend erg vroeg een vlucht naar Da Lat had. Mijn laatste plek voor ik via Ho Chi Minh uitvloog naar de Filipijnen.
Op chinees nieuwjaarsdag was er een arme taxichauffeur die ik om 6 uur z'n nest uit heb gehaald om mij naar het vliegveld te brengen. Bussen en treinen gingen niet dus de stad was nog steeds uitgestorven. Met anderhalf uur vertraging op mijn vlucht kwam ik rond het middaguur aan in Da Lat. En werd ik lachend ontvangen door de dame van het hostel, ondanks dat ze zelf het nieuwe jaar niet echt kon vieren. Ze gaf me wat tips wat te doen nu het nog rustig was in de stad en heb rond het meer gelopen en een bloementuin bekeken. En iedere werkende en niet-werkende vietnamees een gelukkig nieuwjaar gewenst, waarbij een bewaker spontaan foto's van zijn gezin liet zijn van de feestelijke avond ervoor. De tweede dag daar was alles weer terug naar normaal; iedereen weer aan het werk. En zoals Vietnam best te bereizen valt, op een scooter, heb ik een dagtour gedaan. Langs een mooie waterval, naar het crazy house en langs een rustgevend meer. Het crazyhouse vraag je jezelf af; een aantal gebouwen aan elkaar gelinkt met trappen en paden kris kras door elkaar op verschillende hoogtes, een beetje a la Gaudi style. Ook weer erg goed voor het overkomen van mijn hoogtevrees.. De derde en laatste dag in Da Lat heb ik een 3 uur omhoog gewandeld naar de top (2165 meter) van een berg. Best wel een stevige wandeling maar het was het zeker waard om het uitzicht van daarboven te zien. Ik stond overigens dus ook niet te springen om de steile weg weer terug naar beneden te lopen.
De nachtbus bracht me de volgende ochtend binnen in Ho Chi Minh. Nadat ik van het oorlogsmuseum terug kwam in mijn hostel om in te checken heb ik binnen een half uur ook weer uitgecheckt. Want ik zou, als ik niet een beetje oplette mijn vlucht van die nacht missen, die ik dacht pas de volgende dag te hebben. Gelukkig had ik Ho Chi Minh al eerder gezien dus hoefden ik hier ook niet veel langer te blijven. Na het avondeten zat ik dan ook al in de taxi naar het vliegveld. Jammer dat Vietnam afgelopen was, waar ik erg van genoten heb maar ook weer blij om iets nieuws te ontdekken.
Nu moet ik wel bekennen dat de Filipijnen me behoorlijk op mijn zenuwen werkten als het aankwam op rondreizen. Alles moet zo goed als met vliegtuig of het gaat heel lang duren. Dus de planning en vluchten liggen al vast. Dus in deze nacht vlieg ik naar Manila en meteen door naar Cebu. Enige wat ik op dat moment wist is dat ik wou duiken in Cebu en dat Apo Island erg mooi moest zijn alleen dat het er ook best lastig te komen was. Dus na aankomst in Cebu heb ik naar mijn instinct geluisterd en mijn weg naar Dumaguete gemaakt, dit is wat ik gelezen heb een goede uitvalbasis voor Apo Island. De eerste dag in Dumaguete werd ik wat later wakker door gebrekkige nachtrust de dagen ervoor. Die dag heb ik het strand opgezocht in Siquijor, een eiland dichtbij, waar ik meteen mijn research voor een duiktrip de volgende dag kon doen. Deze dag lekker niks gedaan op het strand, heerlijk! Erg aan toe na mijn eigen gestress. De duikplannen werkte niet helemaal zoals ik had gehoopt en daarom de keuze gemaakt om de volgende ochtend vroeg richting Apo Island te vertrekken en daar een duikschool te vergezellen voor een of twee duiksessie's. Op de duikschool was het vrij rustig en werd ik ingepland voor de eerste duik voor de middag die ik samen met een andere jongen zou doen. Ik was een beetje bang alles over duiken alweer vergeten te zijn, maar na een minuut in het water voelde ik me er al weer helemaal op me gemak. Met talrijke gekleurd koraal en vissen, maar vooral zwemmen tussen reuze schildpadden. Toen de instructeur vroeg of ik in de middag nog steeds wilde gaan, was dat uiteraard een duidelijke ja. En helemaal luxe, ik had een prive sessie. In een ander stuk op het eiland waar er nog meer verschillende soorten koraal te vinden zijn, scholen van vissen, plus schildpadden die ik praktisch kon aanraken. Geen betere dag kunnen hebben dan dit, mijn twijfel om wel of niet naar Apo Island te gaan in een keer weggenomen.
Morgen zal ik al een stukje richting het noorden vertrekken naar een plaatsje, Oslob, berucht om het zien van walvishaaien. Ik weet nog niet of ik dit ga doen, maar er zijn ook mooie watervallen te zien. Dat zou een goed alternatief zijn. Wat in ieder geval vastligt is dat ik de 26ste vlieg van Cebu naar Palawan, waar ik Puerto Princesa en Port Barton zal bezoeken. Voordat ik de 4de doorvlieg naar Manila.
Liefs!
-
24 Februari 2018 - 09:04
Gertie:
Hoi Susanne,
Ik ben vol bewondering hoe goed jij kunt reizen. En hoe je ook nog in een vreemd land een nieuwe iphone aanschaft en zorgt dat alles overgezet wordt van de oude naar de nieuwe. Complimenten !
Je reisverslag vind ik ook heel indrukwekkend. Ook mooi beschreven.
Ik ben benieuwd of je Annelies zult ontmoeten in Palawan. Want ik heb van haar begrepen dat zij daar nu verblijft. Ik denk in een hostel in El Nido.
Veel plezier en veel liefs vanuit Wijchen.
Gertie. -
24 Februari 2018 - 10:44
Thijs:
Mooi verslag! Erg gelachen. Kus pap
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley